Στο σπίτι έχω δύο γάτες . Όταν κάτι πέφτει κάτω και οι δύο εκτοξεύονται σαν κομήτες με αλλοπρόσαλλη τροχιά. Την πρώτη φορά που τις είδα θυμήθηκα μικρή στο χωριό όταν είχε γίνει μεγάλος σεισμός που είδα την προγιαγιά μου, η οποία σε κανονικούς ρυθμούς ήταν πιο αργή από χελώνα, ξαφνικά να μας φωνάζει έξω από το σπίτι!«Ο φόβος φυλάει τα έρμα» λέει η παροιμία και την κατανοώ τώρα που μεγάλωσα και με επισκέφτηκε και εμένα αλλά τι γίνεται όταν τον αφήσεις καπετάνιο της ζωής σου; Ζεις ή απλά μπαίνεις σε ένα καβούκι που σου φτιάχνει και βγάζεις που και που το κεφάλι σου για αέρα;«Η ενηλικίωση φέρνει μαζί της την καταστροφική ψευδαίσθηση του αυτοελέγχου, ίσως δε να εξαρτάται κι απ’αυτήν. Εννοώ την αυταπάτη ότι εξουσιάζουμε τη ζωή μας, που μας επιτρέπει να νιώθουμε ενήλικες, καθότι συναρτάμε την ωριμότητα με την αυτονομία, το κυρίαρχο δικαίωμα να καθορίζουμε τι θα μας συμβεί μετά. Η απομάγευση έρχεται αργά η γρήγορα, αλλά πάντα έρχεται, δεν είναι ασυνεπής στο ραντεβού, ποτέ δεν ήταν. Όταν έρχεται τη δεχόμαστε χωρίς πολλή έκπληξη, γιατί κανένας που έχει ζήσει αρκετά δεν μπορεί να ξαφνιαστεί με τη διαπίστωση ότι η ζωή του έχει διαμορφωθεί από μακρινά γεγονότα και ξένες βουλήσεις, με ελάχιστη ή μηδαμινή συμβολή των δικών του αποφάσεων..»Εξαιρετική γραφή, οι εναλλαγές στην αφήγηση γίνονται αβίαστα αφού γύρναγα σελίδα να εξακριβώσω τη στιγμή που το έκανε για να βρω το κόλπο! Το κόλπο είναι ότι ο Vasquez είναι απλά μαέστρος!Ναρκωτικά, έγκλημα, θάνατος, φοβία, ανθρώπινες σχέσεις για όλα τα καλά μιλάει αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ο φόβος. Ο φόβος για το θάνατο αλλά περισσότερο ο φόβος για τη ζωή και οι εμμονές που μας γυρνάνε στο παρελθόν. Τα φαντάσματα που επιτρέπουμε να στοιχειώνουν τη ζωή μας και να μας την κλέβουν σιγά σιγά..«Δεν υπάρχει πιο αξιοθρήνητη μανία ή πιο επικίνδυνο καπρίτσιο απ’το να κάνουμε εικασίες για δρόμους που δεν έχουμε πάρει.»ΥΓ: Είμαι τυχερή που τούτο το διαμαντάκι το δανείστηκα από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θήβας ειδάλλως θα ήταν ακόμη στη λίστα μου!